Strona główna › GÓRY ORLICKIE I PRZEDGÓRZE GÓR ORLICKICH › PRZYRODA
Ciekawostki przyrody w Górach Orlickich
Góry Orlickie wytwarzają niezdewastowaną całość krajobrazu wzdłuż granicy czesko-polskiej. Chroniony obszar krajobrazowy o powierzchni ponad 200 km2 zawiera główny grzebień Gór Orlickich, boczne zbocza i doliny i część malowniczego podgórza.
Ogółem 11 wierzchołków Gór Orlickich osiąga wysokości powyżej 1000 m n.p.m., najwyższy, Velká Deštná 1115 m. Główny grzebień uzupełniają głębokie i strome doliny rzek, które mają źródła w strefie Gór Orlickich – Divoká Orlice, Zdobnice, Říčka, Bělá, Kněžna, Olešenka i Zlatý potok. Najbardziej zachowane części przyrody znajdują się właśnie w miejscach źródeł tych rzek, dalej są jako rezerwaty chronione resztki pierwotnych lasów liściastych – Trčkov, Bukačka, Sedloňovský vrch, Černý důl i Pod Vrchmezím. Głównym drzewem obecnych lasów jest jednak świerk, którego porosty ucierpiały na nawietrznych stronach i wierzchołkach szczególnie w latach osiemdziesiątych przez usuwanie lasu. Obecnie prawdopodobnie już niebezpieczeństwo tej dużej katastrofy ekologicznej nie zagraża a rozległe lasy są ponownie najwęższym bogactwem Gór Orlickich. Charakterystyczne piękno tego naturalnego kompleksu krajobrazowego wytwarzają wioski górskie i podgórskie oraz puścizna, z wyjątkowo dochowaną ludową architekturą zrębową.
Orlické hory – Bukačka (Góry Orlickie – Bukačka)
Bywa nazywana ogrodem botanicznym Gór Orlickich. Z powodu mnóstwa zacnych roślin jest jednym z najważniejszych narodowych rezerwatów przyrody u nas. Na 50 hektarach odludzia jest chroniona skarłowaciała puszcza bukowa.
http://www.cittadella.cz/europarc/index.php?p=index&site=NPR_bukacka_cz
Orlické hory – CHKO (Góry Orlickie – chroniony obszar krajobrazowy)
Chronionym obszarem krajobrazowym jest najwyższa część grzbietu granicznego z głębokimi dolinami i malowniczymi sceneriami krajobrazowymi, miejscami i z resztkami pierwotnych naturalnych zarośli i łąk górskich. Obszar jest chroniony od 1969 r. na powierzchni 203 km2.
www.orlickehory.ochranaprirody.cz
Orlické hory – Velká Deštná (Góry Orlickie – Velká Deštná)
Zbocza zaokrąglonego przeciągniętego grzebienia królowej Gór Orlickich (1115 m) spadają do Bruzdy Orlickozagórskiej i do doliny Bělé i Zdobnicy. W małym wierzchołkowym torfowisku Jelení lázeň w siodle między miejscowościami Malá i Velká Deštná powodzi się roślinom rosnącym na torfowiskach.
Orlické hory – Zemská brána (Góry Orlickie – Ziemska Brama)
Romantyczna dolina doliny zwarta olbrzymimi gnejsowymi skałami, ma sposobną nazwę, właśnie tu przebija Dzika Orlica główny grzebień Gór Orlickich a wchodzi definitywnie do Czech. Dolina o długości kilka kilometrów z bałwanistym korytem rzeki jest rezerwatem przyrody.
Řeka Divoká Orlice (Rzeka Dzika Orlica)
Ma źródła w torfowiskach Topielisko i Czarne Bagno, 30 km później wytwarza granicę Czesko-Polską. Po przejściu przez Ziemską bramę później wytwarza „dziką“ meandrującą bałwaniastą rzekę podgórską, która jest chroniona w największym czeskim Parku Przyrody Orlice.
Říčka Bělá (rzeczka Bělá)
Jeden z toków, ze źródłami w Górach Orlickich. Dzika rzeczka górska przepływająca przez malownicze doliny, wlewająca się do Dzikiej Orlicy. W pobliżu Častolovic oddziela się z niej sztuczny napęd Alba o długości 17 km, zbudowany już w średniowieczu, który płynie aż do Třebechovic.
Řeka Zdobnice (rzeka Zdobnica)
Ma źródła w wysokości 1029 m n.p.m. pod górą Maruše. W najwyższym odcinku płynie z dużym spadem przez liściastą zwartą dolinę w wąskim kamienistym korycie z pięknymi kataraktami. Na swoim toku wytwarza romantyczne zakątki w okolicy Pěčína, Slatiny i Rybné nad Zdobnicí.
Trčkov
Narodowy Rezerwat Przyrody jest wyjątkowym przez najbardziej dochowany porost pierwotnego składu w G.O., puszczą górską w wieku 180 lat. Cenny obszar w wysokości około 900 m n.p.m. zawdzięcza swoje dochowanie przede wszystkim swojej pozycji na „odwrotnej“ stronie gór.